"Θα πάρει στον τάφο του τις αμαρτίες του ή θα έχω τον τελευταίο λόγο; Κατά την άποψη μου είναι θέμα «Δηκεοσινης», να έχεις τον τελευταίο λόγο. Αφού λοιπόν με απείλησε ότι θα με σβήσει από το χάρτη αν ποτέ μιλήσω, όταν του ζήτησα να μην με ξαναενοχλήσει, νομίζω τώρα δικαιούμαι να έχω τον τελευταίο λόγο!".
Η Αργυρώ Γιαννουδάκη, δημοσιογράφος του ενημερωτικού δικτυακού τόπου SDNA, με κείμενό της στην προσωπική της σελίδα στο facebook, κατήγγειλε δημόσια γεγονότα που συνέβησαν πριν από 20 χρόνια, όπως λέει η ίδια, και αφορούν σε παρενόχληση που υπέστη η ίδια, από τον δημοσιογράφο Γιάννη Διακογιάννη, ο οποίος σήμερα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών.
Το κείμενό της είχε σημαντική απήχηση στα κοινωνικά δίκτυα.
Αραιά και που 20 χρόνια τώρα σκεφτόμουν ποιος θα πεθάνει πρώτος εγώ ή αυτός;
Θα πάρει στον τάφο του τις αμαρτίες του ή θα έχω τον τελευταίο λόγο;
Κατά την άποψη μου είναι θέμα «Δηκεοσινης», να έχεις τον τελευταίο λόγο. Αφού λοιπόν με απείλησε ότι θα με σβήσει από το χάρτη αν ποτέ μιλήσω, όταν του ζήτησα να μην με ξαναενοχλήσει, νομίζω τώρα δικαιούμαι να έχω τον τελευταίο λόγο!
Χρειάστηκε να περιμένω 20 χρόνια και η αλήθεια είναι ότι δεν φαντάστηκα ότι θα έπρεπε να περιμένω τόσο.
Ούσα φοιτήτρια στο τελευταίο έτος στη σχολή Οινολογίας Τεχνολογίας Ποτών του τμήματος Τροφίμων και Διατροφής στο ΑΤΕΙ Αθηνών, σκεφτόμουν ότι θα ήμουν δυστυχισμένη αν ακολουθήσω οτιδήποτε μακριά από τον αθλητισμό. Ήταν ήδη πολλά τα τρία χρόνια στην Αθήνα, εξαιτίας των τριών μορίων που με χώρισαν από το ΤΕΦΑΑ Κομοτινής…
Είχα κοιτάξει για τα δίδακτρα σε σχολές αθλητικής δημοσιογραφίας, αλλά ήταν απαγορευτικά για τα οικονομικά της οικογένεια μου εκείνη την περίοδο. Παρότι «χρυσές» εποχές η εξάρτηση του πατέρα μου στον τζόγο και κάποιες κακές επιχειρηματικές επιλογές του, μας είχαν στοιχίσει το σπίτι μας και οικονομική καταστροφή.
μοναδικός συνάδελφος που με βοήθησε τότε ήταν ο μακαρίτης πια Θοδωρής Ακάλεστος, του οποίου το γραφείο ήταν απέναντι από το δικό μου στο κτήριο της Χρήστου Λαδά. Με είχε εκτιμήσει για τη δουλειά μου και μεσολάβησε για να βρω την πρώτη μου κανονική δουλειά περίπου έξι μήνες αφότου παραιτήθηκα από τα Νέα, στη νεοσύστατη τότε Sportday.
Για να προλάβω όποιον τολμήσει και αμφισβητήσει τα γραφόμενα μου θα σημειώσω ότι στα 20 χρόνια που υπηρετώ τη δημοσιογραφία ουδέποτε όχι μόνο δεν προσπάθησα να προβληθώ με οποιονδήποτε τρόπο πλην της δουλειάς μου (γι’ αυτό και δεν με ξέρει ούτε η μάνα μου), αλλά μέσα σε ένα μήνα έχω και τρία δικαστήρια εις βάρος μου, τα οποία αφορούν στη δουλειά μου.
Οπότε κλείνοντας, με το κεφάλι μου ψηλά, αλλά να θέλει να σπάσει από τις αναμνήσεις που όρμηξαν ξαφνικά και παλεύουν να δραπετεύσουν παρασέρνοντας ξανά δάκρυα, όπως προσπαθούσα να δραπετεύσω από τα γερασμένα του χέρια όποτε τα άπλωνε και τα οποία απέφευγα σαν το karate kid, αποχαιρετώ κι εγώ τον μεγάλο δάσκαλο: Στον αγύριστο!
ΥΓ 1 Δεν τρέφω αυταπάτες, ξέρω καλά ότι η δική μου φωνή δεν θα ακουστεί γιατί δεν είμαι δημοφιλής (ποτέ δεν το επεδίωξα άλλωστε) ούτε εγώ ούτε οι απόψεις μου και κανένα #metoo δεν θα ξεσηκωθεί για πάρτη μου, παρότι χιλιάδες γυναίκες συνάδελφοί μου, έχουν παρενοχληθεί και κακοποιηθεί σεξουαλικά από επιφανείς και υπεράνω υποψίας υπέρλαμπρους και σούπερ δημοφιλείς δημοσιογράφους. Δεκαετίες τώρα τα λέμε μεταξύ μας, άλλες τα παράτησαν, άλλες υπέκυψαν για να κάνουν καριέρα και λεφτά και άλλες συνεχίζουν στο δρόμο που χάραξε η καθεμιά, καμιά όμως δεν δικαιώθηκε.
ΥΓ 2 ΕΣΗΕΑ περιττή ήταν η ορθή επανάληψη, γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει. Η φωνή του κάποιους μας στιγμάτισε».
.webp)
Σχόλια